ememo bieb

Doornroosje en andere verhalen (4) voor dissociatieve patiënten en therapeuten
doornroosje
de bokser
de puzzle
de lange weg, de kleine stap

door: Ellert R.S. Nijenhuis,
psycholoog/psychotherapeut


De puzzel: Ter bestrijding van de illusie van de apartheid en de angst om op te lossen (3)

Hoe denk jij dat puzzels worden gemaakt? Door een blokje hout te nemen voor ieder stukje? Dacht je dat? Door de stukjes uit te zagen aan de hand van evenveel tekeningen als er stukjes zijn die hun vormen bepalen? Dan zou er ook een tekening moeten zijn die laat zien hoe de stukjes ineen gezet moeten worden en wat ze met elkaar uitdrukken. Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar het lijkt me een onhandige methode. Nogal omslachtig en zo. Waarschijnlijk gaat er veel kracht verloren met het passen en meten. Al dat bijschaven en al het materiaal dat verspild wordt.

Misschien heb jij een idee hoe het werkelijk gaat. Wie weet is er eerst een plaat die iets uitdrukt dat goed en de moeite waard is. Een echt gezicht of zo, helemaal compleet met alles erop en eraan. En dan komt er een vlijmscherpe stans die de plaat zonder pardon splijt. Het gezicht valt uiteen. Alle stukjes op een hoop, en je hebt je zoekplaat. Ineens lijkt het een chaos. Geen mond om mee te spreken, geen ogen die nog helder zien wat er gebeurt. Gek hè, zo’n hoop stukjes, sommige zo klein en andere op de kop, je zou niet zeggen dat alles eigenlijk één geheel vormt. Wie goed kijkt, ziet dat er stukjes van ongeveer dezelfde kleur zijn. Of die vormen hebben die op elkaar aansluiten. Maar het komt ook voor dat helemaal niet duidelijk is waar een stukje thuishoort. De kleur is dan zo anders, de vorm zo afwijkend. Ooit zal in het oog springen dat geen stukje gemist kan worden. Wil je weten welk moment dat is? Misschien voel je het al aan. Heb je wel eens een puzzel gezien die helemaal klaar was, ..... op één stukje na? Kijk, daar is een leeg gat, dat niks is, maar alle aandacht trekt. Een gezicht met een gat is geen gezicht. De mond kan er net slap door lijken of een blik onzeker. Leg het ontbrekende stukje op zijn plaats en ..... er geschiedt een wonder. Ineens valt alles op zijn plaats. Je kunt het stukje er weer uitnemen, en het weer terugleggen. Zie, het stukje verdwijnt niet, het wordt opgenomen in het geheel. Zo worden het stukje en de plaat beide rijker.

Wij kunnen samen puzzelen, al je stukjes één voor één bekijken en zien waar ieder thuishoort. Niemand kan worden gemist, ook jij niet, of moet ik zeggen, juist jij niet?